Είναι απαραίτητο να έχετε οπτική επαφή με τα παιδιά σας όταν τους μιλάτε;

Οι περισσότεροι ενήλικες δυσκολεύονται να κοιτάξουν στα μάτια μια μορφή εξουσίας όταν δέχονται επίπληξη. 

Όταν κάποιος νιώθει άβολα ή αισθάνεται ντροπή συνήθως
κοιτάει κάτω ή κάπου μακριά. 

Γιατί, λοιπόν, ζητάμε από τα παιδιά να διατηρούν οπτική επαφή μαζί μας όταν τους κατσαδιάζουμε για κάτι που δεν έπρεπε να κάνουν; 

Κι ακόμα κι όταν έχουμε μια απλή συζήτηση μαζί τους γιατί τους ζητάμε να μας κοιτούν στα μάτια, όταν κι εμείς οι ίδιοι για να σκεφτούμε κάτι σε βάθος στρέφουμε το βλέμμα μας ψηλά;

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Stirlingκαι στην οποία συμμετείχαν 20 παιδιά ηλικίας 5 ετών, η διατήρηση οπτικής επαφής καθιστά δυσκολότερη της συγκέντρωση ώστε να απαντήσει κανείς σωστά σε ερωτήσεις. 

Όταν τα παιδιά κοιτούν τριγύρω μπορούν ευκολότερα να σκεφτούν και να μάθουν.

Μια καλή εναλλακτική στο «κοίτα με στα μάτια όταν σου μιλώ» είναι το να ζητήσετε από το παιδί να καθίσει στην ποδιά σας και να κοιτάτε και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση. 

Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο θα έχετε την αμέριστη προσοχή του, αλλά θα μπορέσετε να συνδεθείτε και συναισθηματικά. 

Η θέση αυτή είναι λιγότερο εκφοβιστική από την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία και βοηθά στο να κάνετε μια ουσιαστική συζήτηση.

Δεν υπάρχει τίποτε κακό στην οπτική επαφή. Το να κατεβείτε στο επίπεδό του και να του μιλήσετε κοιτώντας το στα μάτια είναι μια καλή τακτική επικοινωνίας όταν το παιδί δεν νιώθει άβολα με αυτό. 

Επιζήμια είναι μόνο όταν την επιβάλετε.

Πηγή    happyparenting.gr