Πότε τα παιδιά λένε «όχι» και δεν πρέπει να τα 

αγνοήσετε



Με το που γεννιούνται τα παιδιά, είναι πλήρως εξαρτημένα από εμάς: από την κάλυψη των βασικών αναγκών, όπως το φαγητό, μέχρι την ικανοποίηση των συναισθηματικών τους αναγκών. Μεγαλώνοντας,

το σκηνικό αρχίζει ν' αλλάζει. Σταδιακά, αρχίζουν να ανακαλύπτουν τις δυνάμεις τους και να μαθαίνουν να λένε «όχι» αντιτιθέμενα στη βούληση των γονιών τους. Τότε είναι που θα πρέπει να καταλάβουμε ποια απ' αυτά τα «όχι» είναι αποτέλεσμα πείσματος και ποια όντως τα εννοεί. Αν ανήκουν στην τελευταία κατηγορία, τότε θα πρέπει να τα σεβαστούμε.

1. «Όχι! Δεν θέλω να με αγκαλιάσει η θεία»

Αν αρνείται πεισματικά να το αγκαλιάσουν/ φιλήσουν/ γαργαλήσουν κάποια μέλη του συγγενικού ή φιλικού σας περιβάλλοντος, θα πρέπει πολύ απλά να το ακούσετε. Σε καμία περίπτωση, μην το πιέσετε να κάνει κάτι που δεν θέλει και ειδικά κάτι που αφορά το σώμα του. Αν δεν θέλει να εκφραστεί μ' αυτό τον τρόπο ή να ανταποδώσει την αγάπη του σε θείες/ παππούδες/ φίλους ή ακόμα και σε εσάς, μην προσπαθήσετε να το μεταπείσετε ή να το εξαναγκάσετε.

2. «Όχι, δεν πεινάω»

Ένα θέμα-ταμπού που απασχολεί κάθε Έλληνα γονιό. Αναμφισβήτητα, αν όχι όλα -σίγουρα τα περισσότερα- παιδιά προβάλλουν αντιστάσεις στο φαγητό και ο προβληματισμός των γονιών είναι αν όντως θα πρέπει να τα ακούσουν ή αν θα τα πιέσουν να φάνε. Πολλοί γονείς καταλήγουν στην τελευταία τακτική, ίσως κάποιες φορές λανθασμένα. Αν το παιδί αρνείται πεισματικά, θα πρέπει να σκεφτούμε την πιθανότητα να έφαγε περισσότερο το μεσημέρι και όντως τώρα να μην έχει όρεξη. 

Σε περίπτωση που παρατηρήσουμε ότι έχει χάσει αρκετά κιλά ή ότι υπάρχει η πιθανότητα να είναι άρρωστο, ο παιδίατρος θα μας συμβουλεύσει σχετικά.

3. «Όχι, εγώ θα δέσω τα κορδόνια μου»

Ξέρουμε ότι δεν θέλετε να βλέπετε το παιδί να προσπαθεί αγκομαχώντας να δέσει μόνο του τα κορδόνια του ή να κάνει πόλεμο με τα μαχαιροπίρουνα μέχρι να καταφέρει να φάει την πρώτη του μπουκιά, όμως το θέμα είναι ότι θα προσπαθήσει και θα τα καταφέρει- μόνο του. Είναι κάποιες από τις πρώτες στιγμές αυτονόμησης του παιδιού, που συνειδητοποιεί ότι μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα μόνο του και να στηρίζεται –μέχρι ένα σημείο- στις δυνάμεις του.

4. «Όχι, δεν θέλω να παίξω μαζί σου»

Και όμως, έρχεται μια στιγμή που ίσως δεν μπορούσατε να φανταστείτε: όταν ρωτήσατε το παιδί αν θέλει να παίξετε μαζί και εκείνο –προς έκπληξή σας- αρνήθηκε πεισματικά την παρέα σας. Ο λόγος; Μάλλον θέλει πλέον να περνάει λίγο περισσότερο χρόνο παρέα με τα παιχνίδια ή τους φίλους του. Μην το εκλάβετε σαν απόρριψη. Αντίθετα, πάρτε το σαν επιβράβευση ότι μέχρι τώρα έχετε καλή δουλειά και ότι το παιδί δεν είναι εξαρτημένο από σας.

5. «Όχι, φοβάμαι! Μην με τρομάζεις»

Κάποιες φορές μπορεί άθελά μας να τρομάζουμε τα παιδιά, ακόμα και αν έχουμε τον αντίθετο σκοπό. Αν, για παράδειγμα, τους λέμε μια ιστορία που εμείς θεωρούμε «αθώα», αλλά εκείνα φοβούνται τον κακό ήρωά της, δεν θα πρέπει να την συνεχίσουμε. Εκείνη την ώρα το παιδί εκφράζει τον φόβο του και με το να πιστεύουμε ότι δεν θα «πάθει και τίποτα» ή ότι είναι απλά ένα καπρίτσιο για να τραβήξει την προσοχή μας, απλώς δεν δίνουμε την σημασία στις φοβίες του και τις υποτιμάμε.

6. Και το πιο σημαντικό... «Όχι στους ξένους»

Δυστυχώς, η απειλή της παιδοφιλίας είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτή στις μέρες μας, γι' αυτό και είναι υποχρέωσή μας να μάθουμε στα παιδιά να προστατεύουν τον εαυτό τους. Μιλήστε τους για τον «Κανόνα των Εσωρούχων» και εξηγήστε τους ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τα αγγίζει στα απόκρυφά τους μέρη, αν είναι οποιοσδήποτε άλλος πέρα απ' τους γονείς του. Σε κάθε περίπτωση, αν οποιοσδήποτε «μεγάλος» τα κάνει να αισθανθούν άσχημα ή αμήχανα, θα πρέπει να το μοιραστούν μαζί σας και να μην αισθάνονται ένοχα για τίποτα.  Αναμφισβήτητα, είναι το σημαντικότερο «όχι» που πρέπει να μάθετε στο παιδί σας να λέει.

Πηγή    mama365.gr