"Οι άνδρες δεν κλαίνε..."


Κάθε φορά που ακούω γονείς να λένε στο 2 χρονών αγοράκι τους που μόλις χτύπησε το κεφάλι του δυνατά στη γωνία «σταμάτα να κλαις, οι άνδρες δεν κλαίνε», θέλω να επέμβω.  Θέλω να τους πω πως και οι άντρες κλαίνε, και οι γυναίκες κλαίνε, και όλοι όσοι έχουν συναισθήματα κλαίνε, γιατί έτσι εξωτερικεύουν την θλίψη και τον πόνο τους.

Όταν ένα αγόρι κλαίει, έχει ανάγκη

ότι και ένα κορίτσι. Θέλει να τον ακούσετε, να τον αγκαλιάσετε, να τον συμπονέσετε και να του πείτε ότι θα περάσει. Θέλει να σας νιώσει δίπλα του και να κατανοήσετε τον πόνο του. Αντιλαμβάνομαι πως ως γονιός, θέλετε ο γιος σας να ακολουθήσει τα πρότυπα του «δυνατού» άνδρα, που δε κλαίει ποτέ. Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει, και είναι σημαντικό να αφήνουμε τα αγόρια να κλάψουν εάν το νιώθουν.

Σημερινές έρευνες δείχνουν πως τα αγόρια που τους επιτρέπουν να κλαίνε:

• γίνονται συναισθηματικά πιο ώριμα.
• είναι λιγότερο πιθανό να πάθουν κατάθλιψη στο μέλλον.
• καταφέρνουν να προσπεράσουν δυσκολίες ευκολότερα γιατί μπορούν και αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους.
• μαθαίνουν να διαχειρίζονται το θυμό τους με υγιή τρόπο.

Η νοοτροπία των γιαγιάδων μας ότι οι άντρες δεν κλαίνε, έχει εκλείψει προ πολλού. Εάν αυτό είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στο γιο σας, σκεφτείτε πως έτσι του μαθαίνετε:

•  να μην επικοινωνεί τα συναισθήματα του και να γίνετε εσωστρεφής.
• να περνάει τις δυσκολίες  μόνος τους και να μη ζητάει βοήθεια όταν τη χρειάζεται.
•  να μην έχει εμπάθεια προς κάποιον που κλαίει και τον έχει ανάγκη είτε αυτός είναι ένα φίλος του είτε η σύντροφός του αργότερα.
• να είναι φυγόπονος, εσωστρεφής, αναίσθητος  και ανώριμος συναισθηματικά.

Εάν δεν του συμπαρασταθείτε εσείς ως μαμά ή ως μπαμπάς τώρα που είναι μικρός, θα δυσκολέψετε την επικοινωνία που θα έχει αύριο με τη σύζυγο του και τα δικά του παιδιά.

Όταν λοιπόν ο γιός σας κλάψει, πριν του κάνετε παρατήρηση,  βοηθήστε τον να εκφράσει το συναίσθημά του. Ρωτήστε τον «είσαι εντάξει;» αντί να του πείτε «είσαι εντάξει!» και καθησυχάστε τον λέγοντάς του πως «θα περάσει…» αντί να του πείτε «δεν έπαθες τίποτα…».

Προφανώς και δε θέλετε ένα παιδί που κλαίει συνέχεια και με το παραμικρό,. Θέλετε όμως ένα αγόρι που να μη φοβάται να επικοινωνήσει τον «πόνο» του. Αφήστε τα αγόρια σας να κλάψουν και δώστε τους μια παραπάνω αγκαλιά εάν σας τη ζητήσουν. Έτσι μόνο έχουν περισσότερες πιθανότητες όταν θα μεγαλώσουν να είναι αυτόνομοι, δυνατοί και παράλληλα ευαίσθητοι και συναισθηματικά ώριμοι άνδρες.

Πηγή     kidsblog.gr