Η επιβολή σωματικής τιμωρίας και οι επιπτώσεις της στη ζωή του παιδιού


Αποτέλεσμα εικόνας για Η επιβολή σωματικής τιμωρίας και οι επιπτώσεις της στη ζωή του παιδιού


Η συνήθεια κάποιων γονέων να επιβάλλουν σωματική τιμωρία στα παιδιά τους έχει αναλυθεί πολύ συχνά, έχει επιστημονικά αποδειχτεί επιβλαβής και έχει γίνει
αντικείμενο διαμάχης μεταξύ «αντίπαλων» στρατοπέδων γονέων.
Έχει ειπωθεί από πολλούς συνομηλίκους μας η φράση «κι εμείς φάγαμε ξύλο και τι έγινε; δεν πάθαμε τίποτα». Η φράση αυτή είναι, μάλλον,  η φράση που χρησιμοποιείται από οποιονδήποτε γονέα, παλιότερης ή νεότερης γενιάς, προκειμένου να δικαιολογήσει την υιοθέτηση μιας συμπεριφοράς που η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι είναι λανθασμένη. Προφανώς, οι άνθρωποι αυτοί απορρίπτουν την έννοια της επιστημονικής απόδειξης και υπερασπίζονται τις «παραδόσεις» και τη διαιώνιση συμπεριφορών  γιατί «έτσι μάθαμε».

 Η επιχειρηματολογία των ανθρώπων που υποστηρίζουν την πρακτική του ξύλου, της σφαλιάρας, του τραβήγματος αυτιού είναι ανυπόστατη και σαθρή. Δε βασίζεται σε καμία έρευνα. Εκκινεί από την αρκετά παράξενη αποδοχή της τιμωρίας των παιδιών από τον δυτικό πολιτισμό.
Γιατί η κοινωνία μας αποδέχεται αυτό το είδος βίας; Αν ένας άντρας χτυπάει την σύντροφό του το αποδεχόμαστε; Αποδεχόμαστε δικαιολογίες όπως:  «Δεν έπαθε κάτι. Ξέρει ότι την αγαπάω. Ξέρει ότι το κάνω από αγάπη» ή  «Την χτύπησα για να μάθει και να διορθώσει τη συμπεριφορά της» ή «Δε τη χτύπησα κανονικά, λίγο, μόνο για να καταλάβει”; Όχι και πολύ καλά κάνουμε και δεν τις αποδεχόμαστε. Γιατί, όμως, τα ίδια επιχειρήματα αν τα πει κάποιος για το παιδί του, συχνά, γίνονται αποδεκτά, ενίοτε και με χαμόγελο;
Ο δυτικός κόσμος έχει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενσωματώσει συμπεριφορές τιμωρητικές ( π.χ cry it out, τιμωρίες, time out, φωνές προς εκφοβισμό, σωματική τιμωρία) για τα παιδιά στο όνομα της πειθαρχίας και της μάθησης. Τα τελευταία χρόνια όλο αυτό τείνει να μειώνεται, ωστόσο, υφίσταται ακόμα. Γιατί είναι αρετή η πειθαρχία; Τι εννοούμε όταν λέμε «πειθαρχία»; Μήπως εννοούμε υποταγή και συμμόρφωση; Θέλουμε ένα πειθαρχημένο παιδί ή ένα παιδί που μέσω μάθησης και μέσω του παραδείγματός μας οδηγείται στην αυτορύθμιση και την αυτοπειθαρχία;
Άραγε θεωρούμε ότι τα παιδιά μας μας ανήκουν; Άραγε επειδή είναι παιδιά μας έχουμε εξουσία πάνω στα σώματά τους και τις ψυχές τους; Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Τα παιδιά μας ανήκουν στον εαυτό τους και είναι υποχρέωσή μας να τα συντροφεύουμε με αγάπη, αποδοχή, υποστήριξη, ενθάρρυνση, συζήτηση. 

 Είναι υποχρέωσή μας να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας, να τους καλλιεργούμε και όχι απλά να αναπαράγουμε προβληματικές παιδαγωγικές μεθόδους του μακρινού παρελθόντος και, ναι, είναι απαραίτητο να ενημερωνόμαστε για τις νέες έρευνες, για τις νέες μεθόδους, για τα νέα ευρήματα στον τομέα της παιδοψυχολογίας. 

 Συχνά, ακούγεται ότι δε χρειάζεται να έχεις «μπούσουλα» για να μεγαλώσεις ένα παιδί. Αρκεί η αγάπη και το ένστικτο. Εγχειρίδιο ανατροφής, πράγματι, δε χρειαζόμαστε γιατί κάθε παιδί είναι διαφορετικό. 

 Αλλά, άλλο το εγχειρίδιο, άλλο η συστηματική ενημέρωση. Και όποιος ενημερώνεται, είναι αρκετά απίθανο να ασπάζεται παιδαγωγικές πρακτικές που περιλαμβάνουν βία. 

 Είναι καιρός να παραδεχτούμε το πολύ λογικό συμπέρασμα ότι όποιος χτυπάει το παιδί του το κακοποιεί και αν το κάνει από «αγάπη», καλό θα ήταν να αναθεωρήσει και τις μεθόδους του και την αντίληψη που έχει για την αγάπη. 

 Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι ως κοινωνία ανεχόμαστε τη βία και συμμετέχουμε στην αναπαραγωγή της και όμως μένουμε έκπληκτοι μπροστά στα φαινόμενα σχολικού ή ηλεκτρονικού εκφοβισμού ή μπροστά στη βία των εφήβων και των ενηλίκων.
Τα παιδιά που γίνονται δέκτες σωματικής τιμωρίας  παρουσιάζουν πολλά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή τους:
  • είναι πιο πιθανό να έχουν χαμηλότερο IQ (εν αντιθέσει με την αντίληψη: «το δέρνω για να μάθει»)
  • είναι πιο πιθανό να έχουν βίαιη συμπεριφορά απέναντι στους συνομηλίκους τους
  • είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές λόγω του χρόνιου τοξικού στρες που αλλοιώνει τις δομές του εγκεφάλου τους
  • είναι πιο πιθανό να κακοποιήσουν τα μέλη της οικογένειάς τους ως ενήλικες
  • είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε εγκληματικές συμπεριφορές ως έφηβοι.
  • είναι πιο πιθανό να κάνουν χρήση ουσιών
Και αυτές, είναι κάποιες  μόνο από τις συνέπειες της σωματικής τιμωρίας.
Εν κατακλείδι, δε θεωρούμε ότι υπάρχει κάποια πραγματική διαμάχη ως προς τη χρήση της σωματικής βίας από τους γονείς προς τα παιδιά τους.
Από τη μία πλευρά υπάρχει μια σειρά ερευνών των τελευταίων 20 χρόνων και από την άλλη απόψεις χωρίς κανένα επιστημονικό έρεισμα.
Και όμως η πρακτική συνεχίζεται.

Υ.Γ:
  1. Η επιβολή σωματικής τιμωρίας απαγορεύεται από τον νόμο υπ’αριθ 3500, άρθρο 4 και, αν συμβαίνει, εφαρμόζεται το άρθρο 1532 του Αστικού Κώδικα.
  2. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει σειρά ερευνών για τις επιπτώσεις της σωματικής τιμωρίας και ξεκάθαρα αντιτίθεται σε αυτήν
  1. Η αμερικάνικη ακαδημία παιδιατρικής συνιστά την αποφυγή της πρακτικής και δηλώνει την εναντίωσή της σε αυτήν
  1. Σε αυτή τη σελίδα του συνήγορου του πολίτη θα βρείτε ελληνικά και διεθνή κείμενα με συστάσεις, διακηρύξεις-διατυπώσεις θέσεων, έρευνες και ιστοσελίδες από επίσημους διεθνείς και ελληνικούς οργανισμούς. Σε κανένα από τα κείμενα δε θα βρείτε κάποια σύσταση υπέρ της σωματικής τιμωρίας.
Πηγή   Better Parents
Πηγές:http://www.theglobeandmail.com/life/parenting/ban-spanking-outright-cma-journal-urges/article4518670/
hhttp://www.huffingtonpost.ca/2012/02/06/children-physical-punishment-study_n_1258351.htmlttp://nospank.net/aap4.htmhttp://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1467-8624.2009.01341.x/abstractTaylor, C., Lee, S., Guterman, N., & Rice, J. (2010). Use of Spanking for 3-Year-Old Children and Associated Intimate Partner Aggression or Violence. PEDIATRICS, 126 (3), 415-424 DOI: 10.1542/peds.2010-0314http://pubpages.unh.edu/~mas2/CP-Empirical.htmhttp://www.drmomma.org/2009/09/early-spanking-increases-toddler.htmlhttp://www.drmomma.org/2009/10/spanking-decreases-intelligence.html

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου