Πως θα σταματήσουμε να φωνάζουμε στα παιδιά μας

Οι περισσότεροι γονείς θεωρούμε ότι πρέπει να σταματήσουμε να φωνάζουμε, αλλά, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τραβήξουμε την προσοχή των παιδιών μας.

Άλλωστε, είναι δουλειά μας να τα διδάξουμε και
πώς αλλιώς θα τα κάνουμε να ακούσουν; Δεν πειράζει αν τους φωνάζουμε, δεν πληγώνονται, ίσα που ακούν, κοιτάνε αλλού. Εννοείται ότι ξέρουν ότι τα αγαπάμε ακόμα και αν φωνάζουμε. Έτσι δεν είναι;

Όχι. Η αλήθεια είναι ότι όταν φωνάζουμε τα παιδιά φοβούνται. Και όταν φωνάζουμε, τα παιδιά τσακώνονται μαζί μας ή μας αγνοούν ή παγώνουν και προφανώς δε αντιλαμβάνονται αυτό που θέλουμε να τους πούμε. Αυτό, δε, που είναι χειρότερο  είναι ότι με το να φωνάζουμε προτρέπουμε τα παιδιά μας να μας δίνουν σημασία μόνο αν υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας. Και τα οδηγούμε στο να μας φωνάζουν και αυτά.

Αν το παιδί μας δεν εκπλήσσεται με την οργή μας, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι έχει εισπράξει ήδη πολύ θυμό και έχει αναπτύξει άμυνες απέναντι και στον θυμό και σε μας.

Είτε το δείχνουν είτε όχι, τα παιδιά όλων των ηλικιών απομακρύνονται από εμάς εξαιτίας του θυμού μας. Το να τους φωνάζουμε  εγγυάται ότι σε μεγαλύτερη ηλικία και ειδικά στην εφηβεία οι καβγάδες με φωνές θα είναι ο σταθερός τους τρόπος να διαφωνούν. Και όσο αποξενώνονται από εμάς τόσο θα είναι πιο ανοιχτά σε πιέσεις άλλων συνομηλίκων τους.

Ωστόσο, είτε το πιστεύετε είτε όχι, υπάρχουν σπίτια στα οποία οι γονείς δεν φωνάζουν γεμάτοι θυμό στα παιδιά τους. Δεν εννοούμε, φυσικά, μια ψυχρή οικογένεια τα μέλη της οποίας  δεν εκφράζουν συναισθήματα -όλοι ξέρουμε ότι αυτό μόνο καλό δεν είναι. Ούτε εννοούμε ότι αυτοί οι γονείς έχουν τα τέλεια παιδιά ή ότι είναι οι ίδιοι τέλειοι γονείς. Αυτοί οι γονείς εκνευρίζονται και εξοργίζονται, αλλά έχουν τέτοια επίγνωση των συναισθημάτων τους  ώστε να σταματάνε, να ηρεμούν τον εαυτό τους και να μην ξεσπάνε στα παιδιά τους.

Ο μόνος τρόπος να γίνετε ο υπομονετικός, ήρεμος γονιός που επιθυμείτε να είστε είναι να κάνετε τον «γονιό» στον εαυτό σας. Αυτό σημαίνει να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας με αγάπη  μέσω των δικών σας συναισθημάτων ώστε να μη γίνονται τα παιδιά σας αποδέκτες του θυμού σας. Πώς;

1. Συνειδητοποιήστε ότι η κύρια δουλειά σας ως γονέα είναι να μπορείτε να διαχειριστείτε τα δικά σας συναισθήματα ώστε τα παιδιά σας να μάθουν να διαχειρίζονται τα δικά τους ακολουθώντας το παράδειγμά σας.
2. Δεσμευτείτε στην οικογένειά σας ότι θα διατηρείτε την ψυχραιμία σας. Το ξέρουμε, είναι τρομακτικό, αλλά, ποιος άλλος θα σας «ελέγξει»; Πείτε στα παιδιά σας ότι μαθαίνετε και ότι θα κάνετε λάθη…αλλά, θα προσπαθήσετε να βελτιώνεστε συνέχεια.
3. Να θυμάστε ότι τα παιδιά φέρονται ως παιδιά- αυτή είναι η δουλειά τους. Είναι ανώριμοι άνθρωποι που μαθαίνουν σταδιακά πώς λειτουργούν τα πράγματα και τι να περιμένουν. Οι μετωπιαίοι λοβοί τους δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένοι και γι αυτό, συχνά, κυριαρχούνται από  τα συναισθήματά τους.  Και όπως και οι ενήλικες, δε θέλουν να νιώθουν ότι είναι υπό έλεγχο.
4. Σταματήστε να «μαζεύετε» και να φορτίζεστε — εννοούμε αυτές τις πικρές σκέψεις που κάνετε τη μια μετά την άλλη όταν έχετε μια άσχημη μέρα. Αν «μαζέψετε» πολλά, η έκρηξη είναι αναπόφευκτη. Αντί γι αυτό, αναλάβετε την ευθύνη για τη διάθεσή σας, δώστε στον εαυτό σας ό,τι χρειάζεται για να αισθανθεί καλύτερα και ξεφύγετε από τον θυμό και την πίκρα.
5. Να φέρεστε στα παιδιά σας με ενσυναίσθηση όταν εκφράζουν συναισθήματα, όποια και αν είναι αυτά— έτσι θα αρχίσουν να αποδέχονται τα συναισθήματά τους και αυτό είναι το πρώτο βήμα για να μάθουν να τα διαχειρίζονται. Από τη στιγμή που τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, μαθαίνουν να διαχειρίζονται και τη συμπεριφορά τους. Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι οι γονείς τους τα καταλαβαίνουν δεν αναστατώνονται τόσο πολύ τόσο συχνά.
6. Να είστε σε επαφή με τα παιδιά σας και να προσπαθείτε να βλέπετε τα πράγματα από τη δική τους οπτική γωνία ακόμα και όταν διαφωνείτε σε κάτι.  Ώσπου το παιδί σας να αισθανθεί ότι το νιώθετε και είστε συνδεδεμένοι/ες, δεν μπορεί να ακούσει την άποψή σας. Υπάρχει πάντα χρόνος να μιλήσετε αργότερα, όταν το παιδί σας κι εσείς θα έχετε ηρεμήσει οπότε θα ξαναξεκινήσετε την επαφή σας με ζεστασιά και όχι με θυμό.
7. Όταν θυμώνετε σταματήστε. Κλείστε το στόμα σας. Μην κάνετε τίποτα και μην πάρετε καμία απόφαση. Αναπνεύστε βαθιά. Αν ήδη φωνάζετε, σταματήστε στη μέση. Γυρίστε από την άλλη, κινηθείτε ώστε να εκτονωθείτε μερικώς. Αντισταθείτε στην απαίτηση να  «συνεφέρετε » το παιδί σας. Αυτή η έντονη ανάγκη σημαίνει ότι είστε ακόμα έτοιμη/ος για μια έκρηξη. Μην δράσετε μέχρι να χαλαρώσετε.
8. Κάντε ένα time -out. Απομακρυνθείτε από την κατάσταση αν είναι εφικτό. Αν όχι, ρίξτε λίγο νερό στο πρόσωπό σας για να αποσπαστεί η προσοχή σας από το παιδί και να οδηγηθεί στον εαυτό σας. Πίσω από τον θυμό σας κρύβεται φόβος και θλίψη και απογοήτευση. Κλάψτε αν το έχετε ανάγκη. Αν αφήσετε τον εαυτό σας να νιώσει τι βρίσκεται πίσω από τον θυμό – χωρίς να κάνετε κάτι πρακτικό- ο θυμός θα γλυκάνει και θα εξαφανιστεί.
9. Ανακαλύψτε την προσωπική σας σοφία. Από αυτή την πιο γαλήνια κατάσταση, φανταστείτε ότι υπάρχει μέσα στο μυαλό σας κάποιος που βλέπει τα πράγματα αντικειμενικά και επιθυμεί το καλύτερο για όλους που εμπλέκονται. Τι θα σας έλεγε; Τι θα πρότεινε για να βελτιωθεί η κατάσταση; Τι μπορείτε να κάνετε εδώ και τώρα;
10.  Κάντε μια θετική κίνηση τώρα που είστε πιο ήρεμοι. Αυτό μπορεί να σημαίνει  ότι επιχειρείτε μια επανασύνδεση. Μπορεί να σημαίνει ότι απολογείστε. Μπορεί  να  σημαίνει ότι κάνετε το αναστατωμένο παιδί σας να γελάσει και αν αυτό δεν  λειτουργήσει, υποστηρίξτε το  στο κλάμα του. Μπορεί να σημαίνει ότι παρατάτε  όλες τις δουλειές σπιτιού στη μέση και απλά μπαίνετε κάτω από τα σκεπάσματα  με  τα παιδιά σας και πολλά βιβλία μέχρι όλοι να αισθανθούν καλύτερα. Απλώς, κάντε  ένα βήμα στο να τους βοηθήσετε όλους συμπεριλαμβανομένου του εαυτού σας.

Τα άσχημα νέα; Όλο αυτό είναι δύσκολο. Απαιτεί πολύ μεγάλο αυτοέλεγχο και θα ανακαλύψετε ότι  τα «κάνετε θάλασσα» ξανά και ξανά. Μην το βάλετε κάτω.

Τα καλά νέα; Όλο αυτό λειτουργεί. Σταδιακά γίνεται όλο και πιο εύκολο να σταματήσετε πριν καν ανοίξετε το στόμα σας. Συνεχίστε σταθερά προς την ίδια κατεύθυνση. Κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι έχουν περάσει μήνες που δεν έχετε φωνάξει σε κανέναν.

Τα ακόμα καλύτερα νέα; Η συμπεριφορά του παιδιού σας θα «μεταμορφωθεί» μπροστά στα μάτια σας. Θα το δείτε να προσπαθεί σκληρά να ελέγξει τον θυμό του. Θα το δείτε να συνεργάζεται πολύ περισσότερο με δική του βούληση και με ηρεμία.

πηγή  betterparents.gr