Εμείς ως γονείς






Είμαι πεπεισμένος ότι η γνώση, η καλλιέργεια, η εκπαίδευση και η παιδεία μας γενικότερα μπορεί και  οφείλει να συνεχίζεται μέχρι τα βαθιά μας γεράματα .

Η επιτυχία μας εξάλλου στο δύσκολο ρόλο του γονιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτή την εξέλιξη μας, καθώς επίσης και την ικανότητα μας να
αναθεωρούμε πρακτικές διαπαιδαγώγησης παρωχημένες ακόμα και απαγορευμένες από την πολιτεία.

Αν θέλουμε να φυτέψουμε ένα λουλούδι κάποιον θα ρωτήσουμε, κάποιο εγχειρίδιο θα συμβουλευτούμε, κάποιο site θα επισκεφθούμε κτλ.

Ακόμα και αν πρόκειται για μια τόσο απλή διαδικασία.

Αν μάλιστα το λουλουδάκι μας δεν καταφέρει να ανθίσει σωστά, τότε θα ψάξουμε να μάθουμε τι κάναμε εμείς λάθος ώστε να μην το επαναλάβουμε.

Δεν ρίχνουμε το φταίξιμο... στο λουλούδι.

Όταν πρόκειται για τα παιδιά μας όμως;

Αποδεχόμαστε προβληματικές συμπεριφορές , με δικαιολογίες όπως:
έτσι είναι από μικρός/ή, φταίνε τα γονίδια κτλ.

Ταυτόχρονα αποφεύγουμε να τις συσχετίσουμε με μικρά η μεγαλύτερα λάθη στην επικοινωνία μας μαζί τους.

Έτσι όμως αρνούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Στο λουλούδι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, στα παιδιά μας;

Στην εποχή μας  που η πρόσβαση στην πληροφορία και στους ειδικούς είναι πιο εύκολη από ποτέ δεν υπάρχουν δικαιολογίες .

Οφείλουμε λοιπόν χωρίς καθυστέρηση να ψάξουμε και να βρούμε τα κατάλληλα βιβλία, τις κατάλληλες πηγές που θα μας βοηθήσουν να καλλιεργήσουμε με επιτυχία τα δικά μας "λουλούδια" γιατί αυτό αξίζουν.

Δ.Θ.